‘groei zo groen als maar kan’

kom nog seizoenen lang bij me langs
dan bloei ik nog jaren met je mee

als pasgeboren stukjes groen
weer een eigen plekje vinden
langs de paden en vlak buiten ons raam
op verstopte plekjes in ‘t plantsoen

dan beloof ik je
altijd een eigen stukje in de ruimte
van alles om ons heen
daar komt niets anders bij
daar komt niemand anders aan
dat ene stukje ruimte is voor jou
en voor jou alleen

en groei dan maar
zo groen als maar kan
bloei dan maar
tot ik de straat haar overkant
voor even niet meer zie

laat ons maar even gissen
wanneer je stopt met die winterse kou
wanneer de haard binnen niet meer hoeft te gloeien
en je het rillen achterliet

kom dan nog seizoenen lang bij ons langs
want dan
bloeien wij nog jaren met je mee

Myron Hamming (stadsdichter Groningen, april 2021)